چکیده مقاله:

ارزش بازی در زندگی کودک را می توان در جنبه های هوشی،حسی،حرکتی، عاطفی و روانی مورد بررسی قرار داد. شاید آشکارترین اثر بازی در رشد جسمی و حرکتی باشد اما مشاهده ی تاثیرات هوشی و حسی کودک تا اندازه ای مشکل است ، زیرا به راحتی قابل مشاهده نیست. در تحقیق حاضر تلاش براین بوده که نقش بازی در جنبه های( شناخت و آگاهی، عزت نفس، عاطفی، خلاقیت، اخلاق)کودک مورد توجه قرار گیرد. بازی در رشد همه جانبه کودک نقش مهم دارد و از همان اوایل کودکی باعث شناخت بهتر محیط می شود.بازی وسیله ی است برای آنکه کودک به خوبی دریابد که با دنیای خارج از ذهن خود چگونه باید رابطه برقرار کند. به عبارت دیگر بازی عمده ترین شکل فعالیت کودک و مناسبترین شکل برای پرورش ابعاد مختلف وجودی و شخصیتی است. اما در هنگام بازی باید اصولی در نظر گرفته شودکه به طور اختصار عبارتند از اسباب بازیها،همبازی ، محیط درون و بیرون و مدیریت زمان که در ادامه شرح داده شده اند. بازی برای کودک اهمیت بسیار دارد و عاملی است برای فعالیت های ذهنی ، عقلانی اجتماعی و سلامت او،کودکی که سالم باشد نمی تواند بازی نکند برای بازی تن به هر کار و تلاشی می دهد. بسیاری از والدین ومعلمان ، بازی را تلف کردن وقت می دانند متاسفانه آنها این نکته را درک نمی کنند که کم بازی کردن کودک را از موفقیتهای یادگیری که برای تکامل او ضروری است محروم می کند. به گفته میلی چات بازی به کودک کمک می کند تا تبدیل به انسان شود در این تحقیق سعی می شود که به اهمیمت بازی پرداخته شود و این نکته را آشکار سازد که بازی تنها یک سرگرمی کودکانه نیست بلکه در رشد و تکامل جنبه های مختلف زندگی کودک تاثیر دارد.و با پیدا کردن درک درستی از این مهم می توان کودک را بسوی تاثیرات مثبت بازی سوق داد

تو دوران کودکی با بچه هاتون" صحبت کنید"
تا اونام تو دوران نوجوانی با شما "صحبت کنند"

اصولاً دوران نوجوانی زمان صحبت کردن با فرزندان نیست؛ زمان گوش دادنه !
کاری که ما کاملا برعکس انجام می‌دهیم؛ دوران کودکی رو مورد غفلت قرار می‌دهیم !
و دردوران نوجوانی با نصیحت کردن قصد جبران داریم ..